Glamrockmuziek wordt ook wel eens glitterrock genoemd en was in de jaren tachtig bijzonder populair door vooral Britse bands als ‘The Sweet’, ‘Slade’, ‘Mud’, ‘Showaddywaddy’ en ‘The Gary Glitter Band’, maar ook artiesten als David Bowie, Elton John en Bryan Ferry en ‘Roxy Music’ worden vaak als uitvoerders van dit muziekgenre vernoemd. In Amerika was er ook wel glamrock te vinden maar daar had het genre een meer punkerige sound met performers als Iggy Pop, ‘New York Dolls’ en in de horrorshows van Alice Cooper. Ook bands als ‘Sex Pistols’, ‘Queen’ en ‘ABBA’ ontleenden wat elementen van de glamrock voor het uitbouwen van hun imago’s.

De nu 61-jarige Amerikaanse pop- en glamrockzanger en songschrijver Joe Normal uit New Jersey richtte in de jaren ’80 de band ‘The Zeros’ op. Zijn solowerk wordt wel eens vergeleken met dat van Paul Westerberg en Jesse Malin, mede door zijn stemgelijkenis met beide muzikanten en door zijn rauwe verstelstijl in de songs die hij schrijft. De muzikale invloeden voor het werk van Joe Normal komen ook wel van voornamelijk Britse groepen zoals ‘The Rolling Stones’, ‘The Beatles’, ‘The Who’ en ‘The Kinks’.

Op zijn eind maart 2025 op de platenmarkt uitgebrachte nieuwe album “I’m Normal People” brengt hij acht eigen composities en één coverversie van de klassieker “Up On The Roof”, in 1962 geschreven door Carole King en Gerry Goffin voor de Amerikaanse zwarte gospel- en soulgroep ‘The Drifters’ die er toen een grote wereldhit mee scoorden. Op de eerste onderstaande ‘lyrics video’ kunt u horen hoe de versie van Joe Normal op dit album klinkt.

Joe Normal speelde alle instrumenten die we op deze plaat kunnen horen zelf in met uitzondering van de leadgitaar die op het Americana-rocknummer “Hardships” gespeeld wordt door zijn vriend Joe Guese, de medecomponist van diezelfde song. Ook de rol van albumproducer hield Joe Normal in eigen handen tijdens de plaatopname in de twee studio’s ‘Rockin’ Rollers Studio’ en ‘Montecito Music & Media’, beiden gesitueerd in Californië.

Verwacht geen al te moeilijke liedjes op “I’m Normal People” want ‘fun’ hebben is het leidmotief in het leven van Joe Normal, iets wat volgens hem absoluut nodig is om nog gelukkig te kunnen zijn in deze wrede tijden vol geweld en oorlogen. We kunnen die ‘fun’ horen in de albumopener en titeltrack, maar ook in andere songs zoals o.a. het op de tweede video te horen “Just A Normal Day In Normaltown” zoals hij zijn leefwereld pleegt te noemen. Alle liedjes zijn 3 minuten-songs die beogen om de luisteraar een fijne tijd te bezorgen en dat lukt volgens ons bijzonder goed via de tracks “U Say”, “A Heart That’s True”, “Up On The Roof” en “A Rock’n’Roll Ghost”.

Er zijn op dit album ook enkele bezinningsmomenten terug te vinden in de songs “As The Rain Beats Down On Our Town” en “Depression”. Kortom alle facetten en kwaliteiten van de singer-songwriter en performer in Joe Normal komen in deze negen nummers aan bod. Als toemaatje voor zijn fans werden er trouwens nog vier knappe bonustracks aan dit album toegevoegd met de nummers “Brain-Dead”, “Thank You Girl”, een mooie herbewerking van zijn vroegere song “Pink Butterfly“ en het als een klassieke liefdesballad klinkende “Be Mine Tonight”.

(valsam)